In de vorige blog beschrijf ik een groep deelnemers die duidelijk geen zin hadden in mijn training. Tijdens de training heb ik ze toch kunnen motiveren om de hele dag op te letten en mee te doen. Alle mannen (en ik!) gingen aan het einde van de lange dag vrolijk de deur uit.
Dit is een mooie oefening in het ‘omgaan met weerstand’ voor de trainer. In de loop der jaren heb ik verschillende technieken ontwikkeld om deze weerstand om te buigen in constructieve, positieve energie. In de volgende reeks artikelen bespreek ik deze technieken .
Tips van lezers
Maar eerst wil ik graag de tips delen die de lezers hebben gedeeld op mijn website.
Aad geeft een aanvulling op mijn tip om veel aandacht te schenken aan de eerste minuten van de training of workshop. Hij schrijft je dat je aandacht krijgt van de groep door zelf stil te zijn. Ditzelfde principe hoorde ik afgelopen weekend in mijn workshop ook van een deelnemer, die Nederlands kampioen karate is geweest. Elke karateles begint met een begroeting, en die begroeting start pas als iedereen stil is.
Sonja schrijft dat zij aan het begin iets persoonlijks zou vertellen dat wel relevant is voor de hele workshop. Haar tip sluit daarmee aan bij de volgende reactie van JB die schrijft dat hij (zij?) zich kwetsbaar op zou stellen. Ik gebruik deze techniek zelf ook.
Tineke schrijft dat ze begint met een ontdekkende start: een oefening die meteen het probleem boven tafel haalt waarom je bij elkaar zit in een training of workshop. Zo roep je vanzelf de vraag op naar de oplossing en gaan je deelnemers opletten. Dank Tineke: dit is precies zoals ik mijn kennismakingsoefening na de start van de training inzet.
Hester heeft geleerd dat weerstand nooit persoonlijk is. Ik ben zo blij dat ze dit schrijft, want daarmee raakt ze een heel erg belangrijk punt. Weerstand gaat (bijna) nooit over jou als trainer. Dit inzicht geeft al veel lucht. Jij bent dus inderdaad ook niet degene die het op moet lossen, dus hoedt je ervoor om als trainer heel hard te gaan werken als er weerstand is in de groep. Achterover leunen en vragen stellen is veel effectiever.
Tip 1 van Workshoptrainer
Mijn eerste tip in het omgaan met weerstand gaat over je voorbereiding van je workshop of training. En de tip heet…. (tromgeroffel)…. stappenplan!
Een valkuil van veel beginnende trainers is om een verhaal voor te bereiden dat je de deelnemers bij wijze van spreken door de strot wilt duwen. Jij als trainer kent hun problemen, je kent ook al de oplossing. In je workshop vertel je ze de oplossing en zegt: ‘zo, nu moet je dit doen, en dan is je probleem opgelost’.
Het voordeel van deze methode? Het scheelt een hoop tijd. Je maakt grote stappen en bent snel thuis. Jij hebt al het denkwerk al gedaan voor je deelnemers. Nu hoeven ze het alleen nog maar te gaan doen.
Werkt het? Werkt het ook als er weerstand in de groep is?
Nee.
Mensen, ook jouw deelnemers, houden er niet zo van als ze de ‘les wordt gelezen’. Deelnemers aan je workshop houden er veel meer van als ze zelf hun problemen op kunnen lossen. Dan hebben ze meer controle over hun leerproces. En als gevolg daarvan minder weerstand tegen jouw programma.
In je voorbereiding is het dus belangrijk om niet uit te gaan van het verhaal dat jij je deelnemers wilt vertellen. Het is veel effectiever om uit te gaan van de behoeften die er leven bij je doelgroep om zelf hun eigen problemen op te lossen. Het ontwerp van je workshop begint vanuit deze behoeften, deze problemen van je klant.
Maar hoe gaan zij hun eigen problemen leren oplossen in je workshop? Daarvoor maak je een stappenplan, een serie bouwstenen die je deelnemers kunnen verzamelen waarmee ze hun eigen problemen kunnen
Tip: Of je nu een workshop ontwerpt van een middag, of een heel jaarprogramma binnen je eigen academie: ontwerp altijd een stappenplan, een structuur die je deelnemers kunnen volgen om hun eigen problemen op te lossen.
